Sunday, December 9, 2018
Saturday, December 8, 2018
අතිපූජ්‍ය අඹේවෙල පඤ්ඤාසාර මහ නා හිමිව, මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිඳුන් මුණගසෙයි.
අද උදෑසන අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් සාමෝපාලී මහා නිකායේ ඌව ස්‍යාම වංශික පාර්ශවයේ මහානායක අතිපූජ්‍ය අඹේවෙල පඤ්ඤාසාර නායක ස්වාමීන්වහන්සේ, වැඩ වාසය කරන බුද්ධාලෝක විහාරස්ථානයට ගොස් උන්වහන්සේ බැහැ දැක ආශිර්වාද ලබාගත්තේය.
එම අවස්ථාව සඳහා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන ගාමිණී ලොකුගේ, තිලංග සුමතිපාල, සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, බන්දුල ගුණවර්ධන, බස්නාහිර පළාත් මහ ඇමති ඉසුර දේවප්‍රිය, පළාත් සභා මන්ත්‍රී උපාලි කොඩිකාර, ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සභාපති මහාචාර්ය ජී. එල්. පීරිස් මහතා ඇතුළු ප්‍රාදේශීය දේශපාලඥයන් රැසක් එක්ව සිටියහ.
එම අවස්ථාව සඳහා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන ගාමිණී ලොකුගේ, තිලංග සුමතිපාල, සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, බන්දුල ගුණවර්ධන, බස්නාහිර පළාත් මහ ඇමති ඉසුර දේවප්‍රිය, පළාත් සභා මන්ත්‍රී උපාලි කොඩිකාර, ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ සභාපති මහාචාර්ය ජී. එල්. පීරිස් මහතා ඇතුළු ප්‍රාදේශීය දේශපාලඥයන් රැසක් එක්ව සිටියහ.
Friday, December 7, 2018
අලෙවි මව්ලානා මැතිතුමාගේ ගුණානෝස්මරණයට මහින්ද රාජපක්ෂ අගමැතිඳුන් සහභාගී වෙයි.
බස්නාහිර පළාත් හිටපු ආණ්ඩුකාර අලෙව් මවුලානා මැතිතුමාගේ ගුණානුස්මරන මෙහෙය දෙහිවල මහ පල්ලියේදී සිදුකෙරුණි. මෙම අවස්ථාව සඳහා ගරු අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් එක්ව අලෙව් මවුලානා මැතිතුමන්ගේ දේහය තැන්පත් කර ඇති ස්ථානය මෙන්ම හිටපු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ඒ එච් එම් අස්වර් මැතිතුමාගේ දේහය තැන්පත් කර ඇති ස්ථානයට ද පුෂ්පොපහාර දැක්වූහ.
Tuesday, December 4, 2018
රණවිරුවන්ට ජනාධිපති සමාව ලබා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ අග්‍රාමාත්‍යතුමන් මැදිහත් වෙයි.
මරණ දඩුවම නියමව සිටින රණවිරුවන් වෙනුවෙන් කතරගම දක්වා පාද යාත්‍රාවේ යෙදෙන රණවිරුවන් හා ඔවුන්ගේ පවුල්වල සාමාජිකයන් අද සවස ගරු අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් හමුවී ගරු ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මැතිතුමන් සමග සාකච්ඡා කර එම රණවිරුවන්ට ජනාධිපති සමාව ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය කටයුතු සලසා දෙන මෙන් ඉල්ලා සිටියහ.
Monday, December 3, 2018
අතුරු තහනම ගැන අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමාගෙන් විශේෂ මාධ්‍ය නිවේදනයක්.
අද දින අභියාචනාධිකරණය විසින් ලබා දුන් අතුරු තහනම් නියෝගය සම්බන්ධයෙන් මහින්ද රාජපක්ෂ අග්‍රාමාත්‍ය තුමන් නිකුත් කළ මාධ්‍ය නිවේදනය.
Sunday, December 2, 2018
මහින්ද රාජපක්ෂ අග්‍රාමාත්‍යතුමන් අද දින ජාතිය අමතමින් කළ විශේෂ ප‍්‍රකාශය මෙන්න..
අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් අද දිනයේ ජාතිය අමතමින් සිදු කරන ලද සම්පූර්ණ කතාව මෙහි දැක්වෙයි.
අති පූජනීය මහා සංඝරත්නයෙන් අවසරයි, සියලු ආගම්වල පූජකතුමනි, හිතවතුනි, මිත්‍රවරුනි,
කැඳවපු මහ මැතිවරණයක් පවත්වන්න එපා කියලා කියන දේශපාලන පක්‍ෂ සිටින එකම රට ලංකාවයි. අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට හා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පනතට අනුව යමින්, ජනාධිපතිතුමා 2018 නොවැම්බර් 09 වෙනි දින පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිමින් නිකුත් කළ ගැසට් පත්‍රයේ නොවැම්බර් 19 හා 26 අතර නාමයෝජනා භාර ගැනීමටත්, 2019 ජනවාරි 5 වෙනිදා ඡන්දය පැවැත්වීමටත්, නව පාර්ලිමේන්තුව ජනවාරි 17 වන දා මුල් වරට රැස්වීමටත්, දින වකවානු සියල්ලම නියම කරලයි තිබුණෙ. ඒ අනුව කටයුතු සිදුවුණා නම් ඉතාම කෙටි කලකින් රට නැවතත් ස්ථාවර වෙනවා.
2017 නොවැම්බර් මාසයේදීත් පළාත් පාලන ඡන්දය පවත්වනවට විරුද්ධව පෙත්සම්කරුවන් පිරිසක් අභියාචනාධීකරනයට යෑම නිසා පළාත් පාලන ඡන්දයත් දින නියමයක් නැතුව කල් යෑමේ අවදානමක් මතුවුණා. නමුත් මැතිවරණ කොමිසමේ සභාපතිවරයා නඩු නැති පළාත් පාලන ආයතන වලට හෝ ඡන්ද පවත්වන බව ප්‍රකාශ කෙරුවාම පැවති ආණ්ඩුවට අකමැත්තෙන් වුණත් ඒකට එකඟ වෙන්න සිදු වුණා. උසාවියට ගිය පෙත්සම් කාරයොත් හෙමින් සීරුවේ නඩු ඉල්ලා අස්කර ගන්තා. එතනදී දේශපාලන අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් උසාවි ක්‍රියාදාමය අවභාවිතා කිරීමක් පැහැදිලිව පෙනෙන්න තිබුණා.
අද වෙනකොට පළාත් 9න් පළාත් 6ක පළාත් සභා නැහැ. පැවති ආණ්ඩුව අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් පළාත් සභා ඡන්දය මඟහැරියා. අපි නැගෙනහිර පළාතෙන් කොටි සංවිධානය පන්නල යුද්ධය ඉවර වෙන්නත් කලින් 2008 පළාත් සභා ඡන්දය පැවැත්වුවා. වන්නියේ බිම් බෝම්බ ඉවත්කරල 2013 දී උතුරු පළාත් සභා ඡන්දෙත් පැවැත්වුවා. අද රටේ කිසිම යුද්ධයක් නැතුවත් මේ පළාත් දෙකේම පළාත් සභා නැහැ. ගිය අවුරුද්දෙ සබරගමුව, උතුරු මැද, හා නැගෙනහිර පළාත් සභා විසිරෙන්න දවස් කීපයක් තිබියදී, පළාත් සභා මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කරන්න කඩිමුඩියේ ගෙනාපු 2017 අංක 17 දරණ පනතේ කොට්ඨාස සීමා නීර්ණය කිරීමට අදාළ කොන්දේසි සිතා මතාම ඉටු නොකර සිටීමෙන් තමයි පැවති ආණ්ඩුව දින නියමයක් නැතුව පළාත් සභා ඡන්ද කල් දමා ගත්තේ.
මම මේ පැහැදිලි කිරීම කරන්නෙ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ප්‍රමුඛ හවුල දේශපාලන වේදිකාවේදී වැරදි කරුණු හුවා දක්වමින් ජනතාව නොමඟ හරිමින් සිටින නිසයි. අපේ රටේ පළමු පාර්ලිමේන්තුවේ ඉඳලම, දේශපාලන අස්ථාවරත්වයක් ඇතිවුණාම මහ මැතිවරණ කැඳවපු එක තමයි සිදු වුණේ. 1952 දී ඩී.එස්. සේනානායක මැතිතුමා මිය ගිය වෙලාවේ, යූ.එන්.පී ආණ්ඩුව ඇතුලේ අගමැතිකම සම්බන්ධයෙන් ලොකු බෙදීමක් ඇති වුණා. පක්‍ෂයේ දෙවනියා සර් ජෝන් තොලාවල වුණත්, එකල අග්‍රාණ්ඩුකාර සෝල්බරි ස්වාමිවරයා, අගමැති වෙන්න ආරාධනා කළේ ඩඩ්ලි සේනානායක මහතාට. ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා කළේ අගමැති හැටියට දිවුරුම් දීලා දවස් ගණනක් ඇතුළත මහ මැතිවරණයක් කැඳවලා ජනතා වරමක් තුළින් ආණ්ඩුව තුළ ඇතිවෙලා තිබුණ බෙදීම පාලනය කර ගන්න එකයි.
1959 දී එස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක මැතිතුමා ඝාතනය වුණාට පස්සෙ ඩබ්ලිව්. දහනායක මහතා අගමැති වුණා. ඔහුගේ ආණ්ඩුව තුළ ගැටුම් ඇතිවුණාම එතුමත් කළේ වහාම මහ මැතිවරණයක් කැඳවන එකයි. අපේ 1948 ව්‍යවස්ථාවේ, අග්‍රාණ්ඩුකාරයාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ඇති බලතල ගැන සඳහන් වුණේ 15 වෙනි වගන්තියේ. රාජාසන කතාව හෝ අයවැයක් පැරදුණාම පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම වගේ සම්ප්‍රදායන් 1948 ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රකාශිතවම සඳහන් නොවුණත්, ඒ කාලේ අපේ ආණ්ඩුක්‍රමය සම්පූර්ණයෙන්ම බ්‍රිතාන්‍ය අනුකරණය කළ නිසා ඒ සම්ප්‍රදායන් ක්‍රියාත්මක වුණා.
1972 අපේ පළමු ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලතල ගැන කියවුණේ 21 වගන්තියේ. ඊට අමතරව, රාජාසන කතාව පැරදුණාම, අයවැයක් පැරදුණාම පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමේ සම්ප්‍රදායන් ගැන ඒ ව්‍යවස්ථාවේ 99 වගන්තියේ සඳහන් වුණා. 1978 දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලතල ගැනත්, රාජසන කතාව හෝ අයවැය පැරදුණු විට පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමේ සම්ප්‍රදායන් ගැනත් සඳහන් වුණේ 70(1) වගන්තියේ. උසාවිය ඉදිරියේ ඇති නීතිමය කරුණු ගැන මතයක් මම ඉදිරිපත් කරන්නෙ නෑ. මේවා දැන් මාධ්‍යයේ, සමාජ ජාලවල, හැමතැනම සාකච්ඡා වෙන දේවල්.
මහ මැතිවරණයක් පවත්වනවට විරුද්ධ යූ.එන්.පී ප්‍රමුඛ හවුල කියනවා 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් 1978 ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු පරණ 70(1) වගන්තිය ඉවත් කරලා අලුතෙන් එකතුකරලා තියෙන 70(1) වගන්තියට අනුව, ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව අවුරුදු හතර හමාරක් යනකම් විසුරවන්න බෑ කියලා. ඊට කලින් විසුරුවන්න පුළුවන් වෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකේ බහුතරයකින් විසුරුවා හැරීමේ යෝජනාවක් සම්මත වුණොත් විතරයි කියලා ඒගොල්ලො කියනවා. 1978 ව්‍යවස්ථාවේ, පාර්ලිමෙන්තුව විසුරුවා හැරීමට අදාළ සියලුම ප්‍රතිපාදන සඳහන් වුණේ 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙර තිබුණු 70(1) වගන්තියෙයි. ඒ වගන්තිය අහෝසි කරලා නම් තියෙන්නෙ, අද ආණ්ඩුවක් රාජාසන කතාව පැරදුණත්, අයවැයක් පැරදුණත්, විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත වුණත්, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්න මොනම ව්‍යවස්ථාමය ප්‍රතිපාදනයක්වත් නෑ.
ඒ වගේ සීමා කිරීමක් ඇති කරන එක පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධයි. ලෝකයේ පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩුක්‍රම සහිත හුඟක් රටවල ඉන්නෙ නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයොයි. ඒ වගේ රටවල පවා, සම්ප්‍රදායක් තියෙනවා රාජ්‍ය නායකයාට තම අභිමතය හා තක්සේරුව පරිදි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්න පුළුවන් කියලා. බ්‍රිතාන්‍යයේ ඒ.වී. ඩයිසි කියන නීති විශාරදයා කියලා තියෙනවා පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයේ මතයට වඩා ජනතාවගේ මතය වෙනස් කියලා හැගෙනවනම්, රජතුමාට තම අභිමතය පරිදි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න පුළුවන් කියලා. 1975 දී ඔස්ට්‍රේලියාවේ අග්‍රාණ්ඩුකාරවරයා, තම තනි අභිමතය අනුව අගමැති ගෆ් විට්ලම්ව ධූරයෙන් නෙරපලා මහ මැතිවරණයක් කැදෙවුවා.
ඒ වගේම ඉන්දීය ව්‍යවස්ථාවේ නිර්මාතෘ ආචාර්ය බී.ආර්.අම්බෙඩ්කාර් කියලා තියෙනවා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය යුතුද නැද්ද කියන එක ඉන්දීය ජනාධිපතිවරයාගේ තක්සේරුව අනුව සිදු විය යුතු බව. ඉන්දීයාවේ ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝජිතයන් වෙන ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුකාරවරුන් ප්‍රාන්ත ව්‍යවස්ථාදායකයන් විසුරුවා හැරීමේදී ඒ අභිමතය මුල ඉඳලම පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. 1970 දී පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තිබූ විපක්‍ෂයේ විරෝධය නොතකා ජනාධිපති වී.වී.ගිරි ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියා. 1979 දී සංජීව රෙඩ්ඩි ජනාධිපතිතුමා පාර්ලිමේන්තුවේ ඇති වෙච්ච අරාජිකත්වය හේතුවෙන් පාර්ලිමේන්තුව තම තක්සේරුව අනුව විසුරුවා හැරියා.
එහෙම වුණේ නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයෝ ඉන්න රටවල. නමුත් ලංකාවේ ඉන්නෙ ඍජුවම ජනතාව විසින් ඡන්දයෙන් පත් කරන විධායක ජනාධිපතිවරයෙක්. ඔහුට ජනතාව දී ඇති බලය පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකේ බහුතරයක් සහ ජනමත විචාරණයකින් මිස කිසිවෙකුටත් අවලංගු කල නොහැකි බව 19 වන සංශෝධනය ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවේ සඳහන් වෙනවා. 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙර ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු 70(1) වගන්තිය ඉවත් කරයි කියලා කිවුවට, ඇත්තටම සිදු වුණේ 70(1) යටතේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න ජනාධිපතිවරයාට හිමි බලතල ව්‍යවස්ථාවේ වෙනත් තැනකට ගෙන යෑමයි.
පරණ 70(1) වගන්තිය සංශෝධනය කරන අතරම, 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් ව්‍යවස්ථාවේ 33 වගන්තියට අලුතෙන් (2)(ඇ) යන උප වගන්තිය එකතු කළා. මේ වගන්තියෙන් කියවෙන්නෙ, ‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් හෝ වෙනත් නීතියකින් ජනාධිපතිවරයාට පවරා ඇති බලතල වලට අමතරව, පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීමටත්, වාර අවසාන කිරීමටත්, විසුරුවා හැරීමටත් ජනාධිපතිවරයාට බලය තිබෙන’ බවයි. මේ ආකාරයට අලුතෙන් හඳුන්වාදුන් 33(2)(ඇ) වගන්තිය, 19 සංශෝධනයෙන් වෙනස් කරපු 70(1) වගන්තියට යටත් කියලත් කොහේවත් සඳහන් වෙන්නේ නෑ.
ඒ නිසා වෙන්න ඕන 19 වෙනි සංශෝධනය ගැන 2015 දී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවේ, 70(1) වගන්තියට සිදු කර තිබුණු වෙනස්කමින් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අඩු වුණයි කියලා ප්‍රකාශ නොවුනේ. 70(1) වගන්තිය වෙනස් කළේ ජනාධිපතිවරයාට ඒ යටතේ තිබුණ බලතල අඩු කිරීමට නම්, 70(1) වගන්තිය පමණක් වෙනස් කරන එක තමයි වෙන්න ඕන. පරණ 70(1) වගන්තියේ ජනාධිපතිට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න තිබුණ බලය 33(2)(ඇ) වගන්තිය හැටියට නැවත ගෙන ආවේ ජනාධිපතිවරයාට හිමි ඒ බලය ජනමත විචාරණයක් නැතුව අහෝසි කළ නොහැකි නිසා කියලා තමයි නීති විශාරදයෝ කියන්නෙ.
19 වෙනි සංශෝධනයෙන් ඔය විදියටම තවත් වගන්තියක් එක තැනකින් තව තැනකට ගෙනිහිල්ලා තියෙනවා. 1978 ව්‍යවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතුයි කියපු පරණ 42 වගන්තිය අහෝසි කරලා ඒකෙ වචන මොනවත් වෙනස් නොකර 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් 33ඒ වගන්තිය හැටියට ව්‍යවස්ථාවට නැවත ඇතුල් කරලා තියෙනවා. එහෙම කළේ ඇයි කියලා ඒගොල්ලන්ගෙන් තමයි අහන්න ඕන. නමුත් ඒකෙ ප්‍රතිඵලය වන්නේ 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙරත්, පසුත්, ජනාධිපතිවරයා එකම විදියට පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතු වීමයි. පරණ 70(1) වගන්තිය යටතේ තිබුණු බලයක් 33(2)(ඇ) හැටියට නැවත ගෙන ඒමෙනුත් වෙන්නෙ ඒකමයි.
19 වෙනි සංශෝධනයෙන් පස්සෙ, අපේ ව්‍යවස්ථාව තුළ පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය රැකිලා තියෙන්නෙ මේ 33(2)(ඇ) වගන්තියෙන්. ඒ වගන්තිය නොසලකා හැර අපි 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් වෙනස් කරපු 70(1) වගන්තිය පමණක් පිළිගත්තොත්, සිද්ධ වෙන්නෙ රාජාසන කතාව පැරදුණත්, අයවැය පැරදුණත්, ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත වුණත්, මොනම හේතුවකටවත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බෑ යන නිගමනයට එන්න සිදුවීමයි. එහෙම පාර්ලිමේන්තුවක්, පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායෙන් බැහැර වූවක්. පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩුක්‍රම තියෙන රටවල නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයන්ටත්, අවශ්‍යතාවයක් පැන නැගුණ විට තම අභිමතය අනුව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා මැතිවරණ කැඳවන්න පුළුවන්නම්, ලංකාවේ පරමාධිපත්‍ය බලය හිමි ජනතාවගේ විධායක බලය ක්‍රියාත්මක කරන, ඡන්දයෙන් පත්වෙන ජනාධිපතිට රටේ හා පාර්ලිමේන්තුවේ මොන තත්වයක් ඇති වුණත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බෑ කියන එක කොයි තරම් තර්කානුකූලද?
19 වෙනි සංශෝධනයෙන්ම 33(2)(ඇ) වැනි අලුත් වගන්තියක් ව්‍යවස්ථාවට හඳුන්වලා දීලා තිබෙද්දිත්, ජනාධිපතිට ඒ වගේ බලයක් නෑ කියන්න පුළුවන්ද? අපේ රණවිරුවන් පිටරට උසාවි වලට භාර දෙන්න නීති හඳපු 2018 අංක 05 දරණ පනත සම්මත වුණේ ඡන්ද 56 න්. නමුත් පාරිලිමේන්තුව විසුරුවලා ජනතා පරමාධිපත්‍යට ඉඩ දෙන්න පාර්ලිමේන්තුවේ ඡන්ද 150ක් ඕන කියලා තර්ක කරන්න පුළුවන්ද? මට ළඟදි කෙනෙක් ගෙනල්ලා දුන්න “ඉන්ටර්නැෂනල් ඉන්ස්ටිටුට් ෆෝ ඩෙමොක්රසි ඇන්ඩ් ඉලෙක්ටෝරල් ඇසිස්ටන්ස්” කියලා රටවල් ගණනාවක් එකතුවෙලා හඳපු අන්තර් – රාජ්‍ය ඒ කියන්නේ ඉන්ටර් – ගවර්න්මෙන්ටල් සංවිධානයකින් හදපු වාර්තාවක්. ඒ සංවිධානයේ ජර්මනිය, ඔස්ට්‍රේලියාව, කැනඩාව, ස්විස්ටර්ලන්තය වගේම ඉන්දියාව හා ජපානය වගේ රටවලුත් සාමාජිකත්වය දරනවා.
මේ වාර්තාවට අනුව, ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවාහරින්න නම් තුනෙන් දෙකේ බහුතරයක් අවශ්‍ය රටවල් දෙකයි තියෙන්නෙ – ඒ කොසෝවොයි, ලිතුවේනියාවයි. නමුත් ඒ රටවලත්, ආණ්ඩුවට විරුද්ධව විශ්වාස භංග යෝජනාවක් සම්මත වීම, රාජසන කතාව පරාජය වීම වගේ අවස්ථාවල ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවන්න රාජ්‍ය නායකයාට බලය තියෙනවා. නිල කාලය ඉවර වෙනකන් මොනම හේතුවකටවත් ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවන්න බැරි ඒකෙ සඳහන් වෙන එකම රට නෝර්වේ රාජ්‍යයි. නමුත් නෝර්වේ වල තියෙන තත්වය අපේ රටට වඩා ගොඩක් වෙනස්. ඒ රටේ ඉන්නෙ අපේ බස්නාහිර පළාතටත් වඩා අඩු ජනගහනයක්. ඒ වගේම ඒ රට ව්‍යවස්ථාමය රාජාණ්ඩුවක්.
නෝර්වේජියානු පාර්ලිමේන්තුව තුළ ආණ්ඩුවක් පැරදුණත්, අලුත් ආණ්ඩුවක් පත්වෙන තුරු රජතුමා පරණ ආණ්ඩුවට යන්න දෙන්නේ නෑ. ඒ වගේම රජතුමා ප්‍රමුඛ රාජ්‍ය සභාව අයවැය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරාම ඒක ගැන විවාද කළත්, කවදාවත් පරාජය කරන සම්ප්‍රදායක් එහේ නෑ. ඉතින් නෝර්වේ වල වැඩිහරියක් තිබිලා තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් නැති සුළුතර ආණ්ඩු. දැන් තියෙන්නෙත් සුළුතර ආණ්ඩුවක්. නෝර්වේ වල කරන දේවල් ලංකාවේ කරන්න බැරි බව කාටත් පැහැදිලි වෙන්න ඕන.
ප්‍රංශයේ ව්‍යවස්ථාව පරිණාමය වෙච්ච හැටිත් මෙතනට අදාළයි. 1940 ට කලින් ප්‍රංශයේ තිබ්බ ව්‍යවස්ථාවට අනුව පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරුවන්න බැරි තත්වයක් ඇති කරලා තිබුණා. මේ නිසා ඒ කාලේ ප්‍රංශයේ දිගින් දිගටම අස්ථාවර ආණ්ඩු ඇතිවුණා. 1940 දී හිටලර් ප්‍රංශය ආක්‍රමණය කළා. ඒකෙන් ගොඩ ඇවිල්ල ප්‍රංශය 1946 අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කරන කොට පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරවන්න බැහැයි කියන නීතිය වෙනස් කරලා ආණ්ඩුවකට විරුද්ධව මාස 18 ක් ඇතුළත විශ්වාසභංග යෝජනා දෙකක් සම්මත වුණොත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා ඡන්දයක් පවත්වන්න ප්‍රතිපාදන සැලසුවා.
නමුත් ස්ථාවර ආණ්ඩු ඇතිකරන්න ඒකත් ප්‍රමාණවත් නොවුන නිසා 1958 දී සම්මත වූ ප්‍රංශයේ වත්මන් ව්‍යවස්ථාවෙන් ඒ රටේ පාර්ලිමේන්තුව ඕනම වෙලාවක කලින් විසුරුවලා ඡන්ද පවත්වන්න සම්පූර්ණ අභිමතානුසාරී බලය ප්‍රංශ ජනාධිපතිවරයාට දීල තියෙනවා. අපි ඒ අත්දැකීම් වලින් ඉගෙන ගන්න ඕන. පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හැර ඡන්දයක් පැවැත්වීමෙන් ඒ විසුරුවා හරින පුද්ගලයාටත් බලපෑමක් ඇති වෙන නිසා කිසිම රාජ්‍ය නායකයෙක් ආවට ගියාට පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හරින්නේ නෑ. බරපතල තත්වයක් යටතේ විතරයි ඒ වගේ තීන්දුවක් කවුරු වුණත් ගන්නෙ. අස්ථාවර වෙලා තියෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක් නැවත ස්ථාවර කරන්න තියෙන එකම මෙවලම තමයි මහ මැතිවරණය. අපේ රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව පරමාධිපත්‍ය බලය හිමි වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට නොව ජනතාවටයි. ඒ පරමාධිපත්‍ය බලය ක්‍රියාවට නැගෙන්නෙ සර්වජන ඡන්ද අයිතිය තුළිනුයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කරන ඔබ, මේ ගැන සිතා බලන්න.
ඔබ සැමට තෙරුවන් සරණයි, දෙවි පිහිටයි
සුබ අනාගතයක්!
අති පූජනීය මහා සංඝරත්නයෙන් අවසරයි, සියලු ආගම්වල පූජකතුමනි, හිතවතුනි, මිත්‍රවරුනි,
කැඳවපු මහ මැතිවරණයක් පවත්වන්න එපා කියලා කියන දේශපාලන පක්‍ෂ සිටින එකම රට ලංකාවයි. අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට හා පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණ පනතට අනුව යමින්, ජනාධිපතිතුමා 2018 නොවැම්බර් 09 වෙනි දින පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරිමින් නිකුත් කළ ගැසට් පත්‍රයේ නොවැම්බර් 19 හා 26 අතර නාමයෝජනා භාර ගැනීමටත්, 2019 ජනවාරි 5 වෙනිදා ඡන්දය පැවැත්වීමටත්, නව පාර්ලිමේන්තුව ජනවාරි 17 වන දා මුල් වරට රැස්වීමටත්, දින වකවානු සියල්ලම නියම කරලයි තිබුණෙ. ඒ අනුව කටයුතු සිදුවුණා නම් ඉතාම කෙටි කලකින් රට නැවතත් ස්ථාවර වෙනවා.
2017 නොවැම්බර් මාසයේදීත් පළාත් පාලන ඡන්දය පවත්වනවට විරුද්ධව පෙත්සම්කරුවන් පිරිසක් අභියාචනාධීකරනයට යෑම නිසා පළාත් පාලන ඡන්දයත් දින නියමයක් නැතුව කල් යෑමේ අවදානමක් මතුවුණා. නමුත් මැතිවරණ කොමිසමේ සභාපතිවරයා නඩු නැති පළාත් පාලන ආයතන වලට හෝ ඡන්ද පවත්වන බව ප්‍රකාශ කෙරුවාම පැවති ආණ්ඩුවට අකමැත්තෙන් වුණත් ඒකට එකඟ වෙන්න සිදු වුණා. උසාවියට ගිය පෙත්සම් කාරයොත් හෙමින් සීරුවේ නඩු ඉල්ලා අස්කර ගන්තා. එතනදී දේශපාලන අභිමතාර්ථ වෙනුවෙන් උසාවි ක්‍රියාදාමය අවභාවිතා කිරීමක් පැහැදිලිව පෙනෙන්න තිබුණා.
අද වෙනකොට පළාත් 9න් පළාත් 6ක පළාත් සභා නැහැ. පැවති ආණ්ඩුව අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් පළාත් සභා ඡන්දය මඟහැරියා. අපි නැගෙනහිර පළාතෙන් කොටි සංවිධානය පන්නල යුද්ධය ඉවර වෙන්නත් කලින් 2008 පළාත් සභා ඡන්දය පැවැත්වුවා. වන්නියේ බිම් බෝම්බ ඉවත්කරල 2013 දී උතුරු පළාත් සභා ඡන්දෙත් පැවැත්වුවා. අද රටේ කිසිම යුද්ධයක් නැතුවත් මේ පළාත් දෙකේම පළාත් සභා නැහැ. ගිය අවුරුද්දෙ සබරගමුව, උතුරු මැද, හා නැගෙනහිර පළාත් සභා විසිරෙන්න දවස් කීපයක් තිබියදී, පළාත් සභා මැතිවරණ ක්‍රමය වෙනස් කරන්න කඩිමුඩියේ ගෙනාපු 2017 අංක 17 දරණ පනතේ කොට්ඨාස සීමා නීර්ණය කිරීමට අදාළ කොන්දේසි සිතා මතාම ඉටු නොකර සිටීමෙන් තමයි පැවති ආණ්ඩුව දින නියමයක් නැතුව පළාත් සභා ඡන්ද කල් දමා ගත්තේ.
මම මේ පැහැදිලි කිරීම කරන්නෙ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂය ප්‍රමුඛ හවුල දේශපාලන වේදිකාවේදී වැරදි කරුණු හුවා දක්වමින් ජනතාව නොමඟ හරිමින් සිටින නිසයි. අපේ රටේ පළමු පාර්ලිමේන්තුවේ ඉඳලම, දේශපාලන අස්ථාවරත්වයක් ඇතිවුණාම මහ මැතිවරණ කැඳවපු එක තමයි සිදු වුණේ. 1952 දී ඩී.එස්. සේනානායක මැතිතුමා මිය ගිය වෙලාවේ, යූ.එන්.පී ආණ්ඩුව ඇතුලේ අගමැතිකම සම්බන්ධයෙන් ලොකු බෙදීමක් ඇති වුණා. පක්‍ෂයේ දෙවනියා සර් ජෝන් තොලාවල වුණත්, එකල අග්‍රාණ්ඩුකාර සෝල්බරි ස්වාමිවරයා, අගමැති වෙන්න ආරාධනා කළේ ඩඩ්ලි සේනානායක මහතාට. ඩඩ්ලි සේනානායක මහතා කළේ අගමැති හැටියට දිවුරුම් දීලා දවස් ගණනක් ඇතුළත මහ මැතිවරණයක් කැඳවලා ජනතා වරමක් තුළින් ආණ්ඩුව තුළ ඇතිවෙලා තිබුණ බෙදීම පාලනය කර ගන්න එකයි.
1959 දී එස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක මැතිතුමා ඝාතනය වුණාට පස්සෙ ඩබ්ලිව්. දහනායක මහතා අගමැති වුණා. ඔහුගේ ආණ්ඩුව තුළ ගැටුම් ඇතිවුණාම එතුමත් කළේ වහාම මහ මැතිවරණයක් කැඳවන එකයි. අපේ 1948 ව්‍යවස්ථාවේ, අග්‍රාණ්ඩුකාරයාට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ඇති බලතල ගැන සඳහන් වුණේ 15 වෙනි වගන්තියේ. රාජාසන කතාව හෝ අයවැයක් පැරදුණාම පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීම වගේ සම්ප්‍රදායන් 1948 ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රකාශිතවම සඳහන් නොවුණත්, ඒ කාලේ අපේ ආණ්ඩුක්‍රමය සම්පූර්ණයෙන්ම බ්‍රිතාන්‍ය අනුකරණය කළ නිසා ඒ සම්ප්‍රදායන් ක්‍රියාත්මක වුණා.
1972 අපේ පළමු ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලතල ගැන කියවුණේ 21 වගන්තියේ. ඊට අමතරව, රාජාසන කතාව පැරදුණාම, අයවැයක් පැරදුණාම පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමේ සම්ප්‍රදායන් ගැන ඒ ව්‍යවස්ථාවේ 99 වගන්තියේ සඳහන් වුණා. 1978 දෙවන ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමට ජනාධිපතිවරයාට ඇති බලතල ගැනත්, රාජසන කතාව හෝ අයවැය පැරදුණු විට පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරීමේ සම්ප්‍රදායන් ගැනත් සඳහන් වුණේ 70(1) වගන්තියේ. උසාවිය ඉදිරියේ ඇති නීතිමය කරුණු ගැන මතයක් මම ඉදිරිපත් කරන්නෙ නෑ. මේවා දැන් මාධ්‍යයේ, සමාජ ජාලවල, හැමතැනම සාකච්ඡා වෙන දේවල්.
මහ මැතිවරණයක් පවත්වනවට විරුද්ධ යූ.එන්.පී ප්‍රමුඛ හවුල කියනවා 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් 1978 ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු පරණ 70(1) වගන්තිය ඉවත් කරලා අලුතෙන් එකතුකරලා තියෙන 70(1) වගන්තියට අනුව, ජනාධිපතිවරයාට පාර්ලිමේන්තුව අවුරුදු හතර හමාරක් යනකම් විසුරවන්න බෑ කියලා. ඊට කලින් විසුරුවන්න පුළුවන් වෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකේ බහුතරයකින් විසුරුවා හැරීමේ යෝජනාවක් සම්මත වුණොත් විතරයි කියලා ඒගොල්ලො කියනවා. 1978 ව්‍යවස්ථාවේ, පාර්ලිමෙන්තුව විසුරුවා හැරීමට අදාළ සියලුම ප්‍රතිපාදන සඳහන් වුණේ 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙර තිබුණු 70(1) වගන්තියෙයි. ඒ වගන්තිය අහෝසි කරලා නම් තියෙන්නෙ, අද ආණ්ඩුවක් රාජාසන කතාව පැරදුණත්, අයවැයක් පැරදුණත්, විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත වුණත්, පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්න මොනම ව්‍යවස්ථාමය ප්‍රතිපාදනයක්වත් නෑ.
ඒ වගේ සීමා කිරීමක් ඇති කරන එක පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායට සම්පූර්ණයෙන්ම විරුද්ධයි. ලෝකයේ පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩුක්‍රම සහිත හුඟක් රටවල ඉන්නෙ නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයොයි. ඒ වගේ රටවල පවා, සම්ප්‍රදායක් තියෙනවා රාජ්‍ය නායකයාට තම අභිමතය හා තක්සේරුව පරිදි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හරින්න පුළුවන් කියලා. බ්‍රිතාන්‍යයේ ඒ.වී. ඩයිසි කියන නීති විශාරදයා කියලා තියෙනවා පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයේ මතයට වඩා ජනතාවගේ මතය වෙනස් කියලා හැගෙනවනම්, රජතුමාට තම අභිමතය පරිදි පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න පුළුවන් කියලා. 1975 දී ඔස්ට්‍රේලියාවේ අග්‍රාණ්ඩුකාරවරයා, තම තනි අභිමතය අනුව අගමැති ගෆ් විට්ලම්ව ධූරයෙන් නෙරපලා මහ මැතිවරණයක් කැදෙවුවා.
ඒ වගේම ඉන්දීය ව්‍යවස්ථාවේ නිර්මාතෘ ආචාර්ය බී.ආර්.අම්බෙඩ්කාර් කියලා තියෙනවා පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරිය යුතුද නැද්ද කියන එක ඉන්දීය ජනාධිපතිවරයාගේ තක්සේරුව අනුව සිදු විය යුතු බව. ඉන්දීයාවේ ජනාධිපතිවරයාගේ නියෝජිතයන් වෙන ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුකාරවරුන් ප්‍රාන්ත ව්‍යවස්ථාදායකයන් විසුරුවා හැරීමේදී ඒ අභිමතය මුල ඉඳලම පාවිච්චි කරලා තියෙනවා. 1970 දී පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් තිබූ විපක්‍ෂයේ විරෝධය නොතකා ජනාධිපති වී.වී.ගිරි ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවා හැරියා. 1979 දී සංජීව රෙඩ්ඩි ජනාධිපතිතුමා පාර්ලිමේන්තුවේ ඇති වෙච්ච අරාජිකත්වය හේතුවෙන් පාර්ලිමේන්තුව තම තක්සේරුව අනුව විසුරුවා හැරියා.
එහෙම වුණේ නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයෝ ඉන්න රටවල. නමුත් ලංකාවේ ඉන්නෙ ඍජුවම ජනතාව විසින් ඡන්දයෙන් පත් කරන විධායක ජනාධිපතිවරයෙක්. ඔහුට ජනතාව දී ඇති බලය පාර්ලිමේන්තුවේ තුනෙන් දෙකේ බහුතරයක් සහ ජනමත විචාරණයකින් මිස කිසිවෙකුටත් අවලංගු කල නොහැකි බව 19 වන සංශෝධනය ගැන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවේ සඳහන් වෙනවා. 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙර ව්‍යවස්ථාවේ තිබුණු 70(1) වගන්තිය ඉවත් කරයි කියලා කිවුවට, ඇත්තටම සිදු වුණේ 70(1) යටතේ පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න ජනාධිපතිවරයාට හිමි බලතල ව්‍යවස්ථාවේ වෙනත් තැනකට ගෙන යෑමයි.
පරණ 70(1) වගන්තිය සංශෝධනය කරන අතරම, 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් ව්‍යවස්ථාවේ 33 වගන්තියට අලුතෙන් (2)(ඇ) යන උප වගන්තිය එකතු කළා. මේ වගන්තියෙන් කියවෙන්නෙ, ‘ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් හෝ වෙනත් නීතියකින් ජනාධිපතිවරයාට පවරා ඇති බලතල වලට අමතරව, පාර්ලිමේන්තුව කැඳවීමටත්, වාර අවසාන කිරීමටත්, විසුරුවා හැරීමටත් ජනාධිපතිවරයාට බලය තිබෙන’ බවයි. මේ ආකාරයට අලුතෙන් හඳුන්වාදුන් 33(2)(ඇ) වගන්තිය, 19 සංශෝධනයෙන් වෙනස් කරපු 70(1) වගන්තියට යටත් කියලත් කොහේවත් සඳහන් වෙන්නේ නෑ.
ඒ නිසා වෙන්න ඕන 19 වෙනි සංශෝධනය ගැන 2015 දී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය දුන් තීන්දුවේ, 70(1) වගන්තියට සිදු කර තිබුණු වෙනස්කමින් ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල අඩු වුණයි කියලා ප්‍රකාශ නොවුනේ. 70(1) වගන්තිය වෙනස් කළේ ජනාධිපතිවරයාට ඒ යටතේ තිබුණ බලතල අඩු කිරීමට නම්, 70(1) වගන්තිය පමණක් වෙනස් කරන එක තමයි වෙන්න ඕන. පරණ 70(1) වගන්තියේ ජනාධිපතිට පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න තිබුණ බලය 33(2)(ඇ) වගන්තිය හැටියට නැවත ගෙන ආවේ ජනාධිපතිවරයාට හිමි ඒ බලය ජනමත විචාරණයක් නැතුව අහෝසි කළ නොහැකි නිසා කියලා තමයි නීති විශාරදයෝ කියන්නෙ.
19 වෙනි සංශෝධනයෙන් ඔය විදියටම තවත් වගන්තියක් එක තැනකින් තව තැනකට ගෙනිහිල්ලා තියෙනවා. 1978 ව්‍යවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයා පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතුයි කියපු පරණ 42 වගන්තිය අහෝසි කරලා ඒකෙ වචන මොනවත් වෙනස් නොකර 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් 33ඒ වගන්තිය හැටියට ව්‍යවස්ථාවට නැවත ඇතුල් කරලා තියෙනවා. එහෙම කළේ ඇයි කියලා ඒගොල්ලන්ගෙන් තමයි අහන්න ඕන. නමුත් ඒකෙ ප්‍රතිඵලය වන්නේ 19 වෙනි සංශෝධනයට පෙරත්, පසුත්, ජනාධිපතිවරයා එකම විදියට පාර්ලිමේන්තුවට වගකිව යුතු වීමයි. පරණ 70(1) වගන්තිය යටතේ තිබුණු බලයක් 33(2)(ඇ) හැටියට නැවත ගෙන ඒමෙනුත් වෙන්නෙ ඒකමයි.
19 වෙනි සංශෝධනයෙන් පස්සෙ, අපේ ව්‍යවස්ථාව තුළ පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය රැකිලා තියෙන්නෙ මේ 33(2)(ඇ) වගන්තියෙන්. ඒ වගන්තිය නොසලකා හැර අපි 19 වෙනි සංශෝධනයෙන් වෙනස් කරපු 70(1) වගන්තිය පමණක් පිළිගත්තොත්, සිද්ධ වෙන්නෙ රාජාසන කතාව පැරදුණත්, අයවැය පැරදුණත්, ආණ්ඩුවට එරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත වුණත්, මොනම හේතුවකටවත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බෑ යන නිගමනයට එන්න සිදුවීමයි. එහෙම පාර්ලිමේන්තුවක්, පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායෙන් බැහැර වූවක්. පාර්ලිමේන්තු ආණ්ඩුක්‍රම තියෙන රටවල නාමමාත්‍ර රාජ්‍ය නායකයන්ටත්, අවශ්‍යතාවයක් පැන නැගුණ විට තම අභිමතය අනුව පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා මැතිවරණ කැඳවන්න පුළුවන්නම්, ලංකාවේ පරමාධිපත්‍ය බලය හිමි ජනතාවගේ විධායක බලය ක්‍රියාත්මක කරන, ඡන්දයෙන් පත්වෙන ජනාධිපතිට රටේ හා පාර්ලිමේන්තුවේ මොන තත්වයක් ඇති වුණත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවන්න බෑ කියන එක කොයි තරම් තර්කානුකූලද?
19 වෙනි සංශෝධනයෙන්ම 33(2)(ඇ) වැනි අලුත් වගන්තියක් ව්‍යවස්ථාවට හඳුන්වලා දීලා තිබෙද්දිත්, ජනාධිපතිට ඒ වගේ බලයක් නෑ කියන්න පුළුවන්ද? අපේ රණවිරුවන් පිටරට උසාවි වලට භාර දෙන්න නීති හඳපු 2018 අංක 05 දරණ පනත සම්මත වුණේ ඡන්ද 56 න්. නමුත් පාරිලිමේන්තුව විසුරුවලා ජනතා පරමාධිපත්‍යට ඉඩ දෙන්න පාර්ලිමේන්තුවේ ඡන්ද 150ක් ඕන කියලා තර්ක කරන්න පුළුවන්ද? මට ළඟදි කෙනෙක් ගෙනල්ලා දුන්න “ඉන්ටර්නැෂනල් ඉන්ස්ටිටුට් ෆෝ ඩෙමොක්රසි ඇන්ඩ් ඉලෙක්ටෝරල් ඇසිස්ටන්ස්” කියලා රටවල් ගණනාවක් එකතුවෙලා හඳපු අන්තර් – රාජ්‍ය ඒ කියන්නේ ඉන්ටර් – ගවර්න්මෙන්ටල් සංවිධානයකින් හදපු වාර්තාවක්. ඒ සංවිධානයේ ජර්මනිය, ඔස්ට්‍රේලියාව, කැනඩාව, ස්විස්ටර්ලන්තය වගේම ඉන්දියාව හා ජපානය වගේ රටවලුත් සාමාජිකත්වය දරනවා.
මේ වාර්තාවට අනුව, ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවාහරින්න නම් තුනෙන් දෙකේ බහුතරයක් අවශ්‍ය රටවල් දෙකයි තියෙන්නෙ – ඒ කොසෝවොයි, ලිතුවේනියාවයි. නමුත් ඒ රටවලත්, ආණ්ඩුවට විරුද්ධව විශ්වාස භංග යෝජනාවක් සම්මත වීම, රාජසන කතාව පරාජය වීම වගේ අවස්ථාවල ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවන්න රාජ්‍ය නායකයාට බලය තියෙනවා. නිල කාලය ඉවර වෙනකන් මොනම හේතුවකටවත් ව්‍යවස්ථාදායකය විසුරුවන්න බැරි ඒකෙ සඳහන් වෙන එකම රට නෝර්වේ රාජ්‍යයි. නමුත් නෝර්වේ වල තියෙන තත්වය අපේ රටට වඩා ගොඩක් වෙනස්. ඒ රටේ ඉන්නෙ අපේ බස්නාහිර පළාතටත් වඩා අඩු ජනගහනයක්. ඒ වගේම ඒ රට ව්‍යවස්ථාමය රාජාණ්ඩුවක්.
නෝර්වේජියානු පාර්ලිමේන්තුව තුළ ආණ්ඩුවක් පැරදුණත්, අලුත් ආණ්ඩුවක් පත්වෙන තුරු රජතුමා පරණ ආණ්ඩුවට යන්න දෙන්නේ නෑ. ඒ වගේම රජතුමා ප්‍රමුඛ රාජ්‍ය සභාව අයවැය පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කරාම ඒක ගැන විවාද කළත්, කවදාවත් පරාජය කරන සම්ප්‍රදායක් එහේ නෑ. ඉතින් නෝර්වේ වල වැඩිහරියක් තිබිලා තියෙන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ බහුතරයක් නැති සුළුතර ආණ්ඩු. දැන් තියෙන්නෙත් සුළුතර ආණ්ඩුවක්. නෝර්වේ වල කරන දේවල් ලංකාවේ කරන්න බැරි බව කාටත් පැහැදිලි වෙන්න ඕන.
ප්‍රංශයේ ව්‍යවස්ථාව පරිණාමය වෙච්ච හැටිත් මෙතනට අදාළයි. 1940 ට කලින් ප්‍රංශයේ තිබ්බ ව්‍යවස්ථාවට අනුව පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරුවන්න බැරි තත්වයක් ඇති කරලා තිබුණා. මේ නිසා ඒ කාලේ ප්‍රංශයේ දිගින් දිගටම අස්ථාවර ආණ්ඩු ඇතිවුණා. 1940 දී හිටලර් ප්‍රංශය ආක්‍රමණය කළා. ඒකෙන් ගොඩ ඇවිල්ල ප්‍රංශය 1946 අලුත් ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කරන කොට පාර්ලිමේන්තුව කලින් විසුරවන්න බැහැයි කියන නීතිය වෙනස් කරලා ආණ්ඩුවකට විරුද්ධව මාස 18 ක් ඇතුළත විශ්වාසභංග යෝජනා දෙකක් සම්මත වුණොත් පාර්ලිමේන්තුව විසුරුවලා ඡන්දයක් පවත්වන්න ප්‍රතිපාදන සැලසුවා.
නමුත් ස්ථාවර ආණ්ඩු ඇතිකරන්න ඒකත් ප්‍රමාණවත් නොවුන නිසා 1958 දී සම්මත වූ ප්‍රංශයේ වත්මන් ව්‍යවස්ථාවෙන් ඒ රටේ පාර්ලිමේන්තුව ඕනම වෙලාවක කලින් විසුරුවලා ඡන්ද පවත්වන්න සම්පූර්ණ අභිමතානුසාරී බලය ප්‍රංශ ජනාධිපතිවරයාට දීල තියෙනවා. අපි ඒ අත්දැකීම් වලින් ඉගෙන ගන්න ඕන. පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හැර ඡන්දයක් පැවැත්වීමෙන් ඒ විසුරුවා හරින පුද්ගලයාටත් බලපෑමක් ඇති වෙන නිසා කිසිම රාජ්‍ය නායකයෙක් ආවට ගියාට පාර්ලිමේන්තුවක් විසුරුවා හරින්නේ නෑ. බරපතල තත්වයක් යටතේ විතරයි ඒ වගේ තීන්දුවක් කවුරු වුණත් ගන්නෙ. අස්ථාවර වෙලා තියෙන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටක් නැවත ස්ථාවර කරන්න තියෙන එකම මෙවලම තමයි මහ මැතිවරණය. අපේ රටේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට අනුව පරමාධිපත්‍ය බලය හිමි වන්නේ පාර්ලිමේන්තුවට නොව ජනතාවටයි. ඒ පරමාධිපත්‍ය බලය ක්‍රියාවට නැගෙන්නෙ සර්වජන ඡන්ද අයිතිය තුළිනුයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට ගරු කරන ඔබ, මේ ගැන සිතා බලන්න.
ඔබ සැමට තෙරුවන් සරණයි, දෙවි පිහිටයි
සුබ අනාගතයක්!
Friday, November 30, 2018
දිවංගත ඩී. ඒ. රාජපක්ෂ මහතාගේ ගුණානුස්මරණ දේශනයක් කොළඹ නව රඟහල් ශාලාවේදී...
දිවංගත ඩී.ඒ. රාජපක්ෂ මහතාගේ ගුණානුස්මරණ දේශනයක් කොළඹ නව රඟහල් ශාලාවේදී පැවැත්වුණි. එම අවස්ථාවට අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් ඇතුළු මැති ඇමතිවරුන් රැසක් සහභාගී විය. එහි ප්‍රධාන දේශනය සිදුකළ නාලක ගොඩහේවා මහතාගේ දේශනය පහතින්.
අර්තාපල් ගොවීන්ගේ හිඟ මුදල් ගෙවීමට රජයෙන් රු. ලක්ෂ 750 ක්
ඌව පළාතේ අර්තාපල් ගොවීන්ගෙන් මිලදීගත් නිෂ්පාදන සදහා ගෙවිය යුතුව තිබු හිඟ මුදල් ගෙවීම සදහා රුපියල් ලක්ෂ 750 ක් මුදලක් සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමය වෙත ලබා දීම සදහා අමාත්‍ය මණ්ඩලය අනුමැතිය ලබා දී ඇත.
කාලයක් තිස්සේ ගොවීන් තම අර්තාපල් අස්වැන්න සදහා සාධාරණ මිලක් ලබා ගැනීමට සහ විකුණා ගැනීමට අරගලයක නිරත වු අතර පසුගිය කාලයේ ඒ සදහා විවිධ ගොවි උද්ඝෝෂණ පවා සංවිධානය කර පාලකයන්ට තම ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීමට කටයුතු කරන ලදී.
ඒ අනුව ගොවීන්ට අතරමැදියන්ගෙන් තොරව සාධාරණ මිලකට තම අස්වැන්න මෙම සමුපකාර සමිතිය හරහා විකුණාගත හැකිව තිබුනත් පසුගිය රජය සමයේ ගොවීන්ගෙන් මිලදී ගන්නා ලද නිෂ්පාදන සදහා මුදල් ගෙවීම හරියාකාරව සිදුවී නොතිබුනි.
නව රජය බලයට පත්වීමත් සමග අර්තාපල් වගා කරන ගොවි සංගම් සහ සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමය එක්ව වෙළද, පාරිභෝගික, සමුපකාර සංවර්ධන හා ක්‍රිස්තියානි ආගමික කටයුතු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතාට කල කරුණු පැහැදිලි කිරීම මත අමාත්‍යවරයා විසින් මේ පිළිබදව අතිගරු ජනාධිපතිතුමා සහ ගරු අග්‍රාමාත්‍යතුමා දැනුවත් කර මේ සදහා කඩිනම් විසදුමක් ලබා දීම සදහා ක්‍රියා කරුණු ලැබීය.
ඒ අනුව අතිගරු ජනාධිපතිතුමන් විසින් ගොවීන්ගේ අදාල හිඟ මුදල් ගෙවීමටත් ඉදිරි අස්වැන්න මිලදී ගැනීම සදහාත් ඉදිරිපත් කර තිබු කැබිනට් පත්‍රිකාව අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසින් අනුමත කර මාස 6 ක කාලයක් තුල ආපසු ගෙවන පදනම මත සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමය වෙත මෙම ප්‍රතිපාදනය ලබා දීමට මහාභාන්ඩාගාරයට නියෝග කර ඇත.
ඒ සදහා වන චෙක්පත අද දින වෙළද, පාරිභෝගික, සමුපකාර සංවර්ධන හා ක්‍රිස්තියානි ආගමික කටයුතු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතා විසින් සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමයේ අධ්‍යක්ෂ මොහොමඩ් රියාස් මහතා වෙත බාර දුන් අතර මේ අවස්ථාවේදී අදහස් දක්වමින් අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කර සිටියේ අතිගරු ජනාධිපතිතුමා මීට ප්‍රථම මෙම ගොවි ගැටළුව විසදීම සදහා එවක මුදල් අමාත්‍ය මංගල සමරවීර මහතාට කීප අවස්ථාවක් දැනුම් දුන්නද එය ඉටු නොවුන බවත් නමුත් නව රජය බලයට පත්වු සැනින් ගොවි ජනතාවගේ සහ පාරිභෝගික ජනතාවගේ දැවෙන ප්‍රශ්න රැසකට කඩිනම් විසදුම් ලබා දීමට වත්මන් රජය ක්‍රියා කල බවයි.
චෙක්පත් ප්‍රධාන අවස්ථාව සදහා අග්‍රාමාත්‍ය පෞද්ගලික ලේකම් උදිත් ලොකුබණ්ඩාර, අමාත්‍යාංශ නිළධාරීන් සහ සමුපකාර සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ නිළධාරීන් පිරිසක් සහභාගී වුහ.
කාලයක් තිස්සේ ගොවීන් තම අර්තාපල් අස්වැන්න සදහා සාධාරණ මිලක් ලබා ගැනීමට සහ විකුණා ගැනීමට අරගලයක නිරත වු අතර පසුගිය කාලයේ ඒ සදහා විවිධ ගොවි උද්ඝෝෂණ පවා සංවිධානය කර පාලකයන්ට තම ඉල්ලීම් ඉදිරිපත් කිරීමට කටයුතු කරන ලදී.
ඒ අනුව ගොවීන්ට අතරමැදියන්ගෙන් තොරව සාධාරණ මිලකට තම අස්වැන්න මෙම සමුපකාර සමිතිය හරහා විකුණාගත හැකිව තිබුනත් පසුගිය රජය සමයේ ගොවීන්ගෙන් මිලදී ගන්නා ලද නිෂ්පාදන සදහා මුදල් ගෙවීම හරියාකාරව සිදුවී නොතිබුනි.
නව රජය බලයට පත්වීමත් සමග අර්තාපල් වගා කරන ගොවි සංගම් සහ සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමය එක්ව වෙළද, පාරිභෝගික, සමුපකාර සංවර්ධන හා ක්‍රිස්තියානි ආගමික කටයුතු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතාට කල කරුණු පැහැදිලි කිරීම මත අමාත්‍යවරයා විසින් මේ පිළිබදව අතිගරු ජනාධිපතිතුමා සහ ගරු අග්‍රාමාත්‍යතුමා දැනුවත් කර මේ සදහා කඩිනම් විසදුමක් ලබා දීම සදහා ක්‍රියා කරුණු ලැබීය.
ඒ අනුව අතිගරු ජනාධිපතිතුමන් විසින් ගොවීන්ගේ අදාල හිඟ මුදල් ගෙවීමටත් ඉදිරි අස්වැන්න මිලදී ගැනීම සදහාත් ඉදිරිපත් කර තිබු කැබිනට් පත්‍රිකාව අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසින් අනුමත කර මාස 6 ක කාලයක් තුල ආපසු ගෙවන පදනම මත සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමය වෙත මෙම ප්‍රතිපාදනය ලබා දීමට මහාභාන්ඩාගාරයට නියෝග කර ඇත.
ඒ සදහා වන චෙක්පත අද දින වෙළද, පාරිභෝගික, සමුපකාර සංවර්ධන හා ක්‍රිස්තියානි ආගමික කටයුතු අමාත්‍ය ජොන්ස්ටන් ප්‍රනාන්දු මහතා විසින් සී/ස ශ්‍රී ලංකා පාරිභෝගික සමුපකාර සමිති සංගමයේ අධ්‍යක්ෂ මොහොමඩ් රියාස් මහතා වෙත බාර දුන් අතර මේ අවස්ථාවේදී අදහස් දක්වමින් අමාත්‍යවරයා ප්‍රකාශ කර සිටියේ අතිගරු ජනාධිපතිතුමා මීට ප්‍රථම මෙම ගොවි ගැටළුව විසදීම සදහා එවක මුදල් අමාත්‍ය මංගල සමරවීර මහතාට කීප අවස්ථාවක් දැනුම් දුන්නද එය ඉටු නොවුන බවත් නමුත් නව රජය බලයට පත්වු සැනින් ගොවි ජනතාවගේ සහ පාරිභෝගික ජනතාවගේ දැවෙන ප්‍රශ්න රැසකට කඩිනම් විසදුම් ලබා දීමට වත්මන් රජය ක්‍රියා කල බවයි.
චෙක්පත් ප්‍රධාන අවස්ථාව සදහා අග්‍රාමාත්‍ය පෞද්ගලික ලේකම් උදිත් ලොකුබණ්ඩාර, අමාත්‍යාංශ නිළධාරීන් සහ සමුපකාර සංවර්ධන දෙපාර්තමේන්තුවේ නිළධාරීන් පිරිසක් සහභාගී වුහ.
Tuesday, November 27, 2018
අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් ධීවර සංගම් නියෝජිතයන් හමුවෙයි.
ධීවර කර්මාන්තය ආශ්‍රිත ගැටළු සාකච්ඡා කිරීම සඳහා ගරු අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමන් ධීවර සංගම් නියෝජිතයන් අද සවස අග්‍රාමාත්‍ය කාර්යාලයේදී හමුවීය.
ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටත් මඩ ගහයි. විනිසුරුවරයාගේ බිරිඳ පත්වීමක් ලබයි යනුවෙන් ගහන මඩ අතේ පැළවෙයි.
[1]. "පාර්ලිමේන්තුව කල් දැමිමේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විභාගයේ නව විනිසුරුවරයකු වන විජිත් මළල්ගොඩගේ බිරිඳ ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩළයේ විධායක ජෙනරාල්වරිය ලෙස පත්වීමක් ලබයි!" යනුවෙන් කුප්‍රකට NGO ක්‍රියාකාරිකයෙකු වන සුනන්ද දේශප්‍රිය මහතා සිය ට්විටර් ගිණුමේ සඳහන් කර ඇත. [මූලාශ්‍රය]
[2]. ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ විධායක ජෙනරාල්වරිය ලෙස චම්පිකා මළල්ගොඩ මහත්මියව නිර්දේශ කර ඇත්තේ ඔක්තෝබර් මස 24 වන දින විධායක ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා විසිනි. ඒ වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ අග්‍රාමාත්‍යවරයා වූයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ය. පහත දැක්වෙන්නේ ඊට අදාලව "United Nations conferences on Trade and Development" (UNCTAD) වෙබ් අඩවියේ ඇති පළ කිරීමයි. [මූලාශ්‍රය]
[3]. පහත දැක්වෙන්නේ එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයන්ටත් හිතේ කහටක් නැතිව පිළිගත හැකි, එජාප පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රුවන් විජේවර්ධන මහතාගේ පවුලේ පුවත්පත වන ෆයිනෑන්ෂල් ටයිම්ස් වෙබ් අඩවියේ එම පුවත වාර්තා කර ඇති අන්දමයි. [මූලාශ්‍රය] මෙහි දිනය හොඳින් බලන්න.
[4]. සුනන්ද දේශප්‍රිය මහතාගේ ට්විටර් පෝස්ට් එකෙත්, එහි මුල් පෝස්ට් එකෙත් [මූලාශ්‍රය] ඇති පාථක ප්‍රතිචාර අනුව මෙම පළ කිරීම නිසා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු විජිත් මළල්ගොඩ මහතාගේ කීර්තිනාමය පළුදු වී ඇති බව පැහැදිළි වෙයි. එසේම මෙය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කරන ලද අපහාසයක් බව බැලූ බැල්මටම පෙනේ.
[2]. ශ්‍රී ලංකා ආයෝජන මණ්ඩලයේ විධායක ජෙනරාල්වරිය ලෙස චම්පිකා මළල්ගොඩ මහත්මියව නිර්දේශ කර ඇත්තේ ඔක්තෝබර් මස 24 වන දින විධායක ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා විසිනි. ඒ වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ අග්‍රාමාත්‍යවරයා වූයේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා ය. පහත දැක්වෙන්නේ ඊට අදාලව "United Nations conferences on Trade and Development" (UNCTAD) වෙබ් අඩවියේ ඇති පළ කිරීමයි. [මූලාශ්‍රය]
[3]. පහත දැක්වෙන්නේ එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයන්ටත් හිතේ කහටක් නැතිව පිළිගත හැකි, එජාප පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී රුවන් විජේවර්ධන මහතාගේ පවුලේ පුවත්පත වන ෆයිනෑන්ෂල් ටයිම්ස් වෙබ් අඩවියේ එම පුවත වාර්තා කර ඇති අන්දමයි. [මූලාශ්‍රය] මෙහි දිනය හොඳින් බලන්න.
[4]. සුනන්ද දේශප්‍රිය මහතාගේ ට්විටර් පෝස්ට් එකෙත්, එහි මුල් පෝස්ට් එකෙත් [මූලාශ්‍රය] ඇති පාථක ප්‍රතිචාර අනුව මෙම පළ කිරීම නිසා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ විනිසුරු විජිත් මළල්ගොඩ මහතාගේ කීර්තිනාමය පළුදු වී ඇති බව පැහැදිළි වෙයි. එසේම මෙය ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට කරන ලද අපහාසයක් බව බැලූ බැල්මටම පෙනේ.
Subscribe to:
Posts (Atom)